Kadıköy Beşiktaş Vapuru

Günün birinde İstanbul’da sarışının biri hayattan o kadar bezmiş ki kendini boğazın soğuk sularına bırakarak hayatına son vermeye karar vermiş. Boğaziçi köprüsünden geçerken arabasını durdurmuş, bariyerlere çıkmış ve titreyerek az sonra kendisini bu çekilmez hayattan kurtaracak olan sulara baka baka ağlarken yanına yakışıklı bir genç gelmiş.Genç ona acımış ve sarışının ellerini tutup “Bak, yaşaman için çok neden var.Yarın sabah gemim Amerika’ya gitmek üzere demir alacak.Eğer istersen, seni de çaktırmadan gemiye alıp saklayabilirim.Sana hem yemek getiririm hem de çok iyi bakarım.” demiş. Sarışın bakmış kaybedecek bir şey yok; belki de Amerika’ya gidip yeni bir başlangıç yaparım umuduyla denizcinin teklifini kabul etmiş. O akşam denizci genç onu gemiye almış ve filikalardan birine saklamış. Yolculuk sırasında her gece sarışına sandviç ve meyve getirip sonra da sabaha kadar sevişiyormuş. Bir kaç gün sonra, kaptan rutin kontrolleri sırasında sarışına rastlamış.Orada ne aradığını sormuş. Sarışın da “Ben bu gemideki denizcilerden biriyle anlaştım. O bana her gün yemek getiriyor ve Amerika’ya gitmemi sağlıyor. Ben de onun benimle sevişmesine izin veriyorum.” demiş. Kaptan, “Seninle seviştiği kesin küçük hanım da …. “Bu Kadıköy-Beşiktaş vapuru”