Ben Bir Peynir Canavarıyım

Annem her yıl mayıs başlarında köye gider. Yengemlerin 400-500 küçükbaşı var. Yılın bu zamanında bizim salamura dediğimiz peynirler basılır. Ayıptır söylemesi annem harika peynir yapar. Ee eski peynircilerden kim kaldı? Gider gitmez kolları sıvayan annem hem bizim peynirleri hemde yengemlerin diğer müşterilerinin peynirlerini basmış. Sağolsun canım annem taze peyniri çok sevdiğimi bildiğinden geleceği gün tazecik peyniri derin dondurucuya atmış. Hafiften tuzlayıp yediğinizde inanın tadına doyulmuyor. Güzel annem ilkbaharda köye gidip peynirimizi kendisi yapar, getirir. Aylarca afiyet ve en önemliside gönül rahatlığıyla yeriz. İçinde ne var? diye düşünmeyiz. Biliriz ki sadece taze keçi yada koyun sütü ve peynir mayası var. Taze tereyağımızı getirir. Hele mis gibi bembeyaz keçi tereyağı yok mu… harika.
Haziran ayı yayla mevsimi başlar. Yengemler yaylaya giderken annem İstanbula döner. Sonbaharın ortalarında yayladan döner yengemler mis gibi tulum peynirleri ile. Telefon ederler tulum peynirlerimizi yollarlar. Tabi ki ücretini öderiz. Hem tulum peynirlerinin hemde salamura peynirlerin. Annem hayvancılığın ne kadar eziyetli bir iş olduğunu, çekilen zorluklara ne ödense az olduğunu söyler durur hep. Anlattıklarını dinlediğinizde hak veriyorsunuz gerçektende. Neyse anlayacağınız, salamura peynirler bitince tulum peynirlerimiz gelir sonbaharda. İlkbahara kadar idere eder bizi.
İlkbaharda tekrar salamura zamanı. Keşke mümkün olsa da süt ve yoğurt da getirtebilsem. Artık yediğimiz herşeyden kuşku duyar olduk. Sanki kötü bir film gibi yaa. Başımızda paranın oyuncakları olan ruhsuz yaratıklar var ve sürekli insanları zehirleyerek paracıklarını arttırıyorlar. Bizlerse çaresizce çocuklarımızı ve kendimizi korumaya çalışıyoruz. Neyse canınızı sıkmayayım şimdi. Hergün en az bir dolu tabak peynir yiyorum. :) Mutluyum. Peynir bence insanoğlunun keşfetiği en harika yiyecek.