Çocuğum Kekeliyor

Bir anne olarak çok şanslıyım aslında. Oğlum doğduğu ilk günden hiç zorluk çıkarmadı bana. Gaz sancısı yada uykusuzluk çekmedim çok fazla. Erkenden uyuma alışkanlığını 4-5 aylıkken edindi ve şimdi akşam 8:30 – 9:00 gibi yatıyor. Sabah aynı saatlarde kalkıyor. Masal kitaplarına ve kitapçıları gezmeye bayılıyor. Şu anda 3 yaşında ve dünyalar tatlısı benim için. Ama bir durumumuz varki zaman zaman çok içimi sıkıyor. Genelde çocuklar 1 yaş civarı ilk kelimelerini söyler ve 2 yaşında artık kendini ifade edebilecek şekilde cümleler kurabilir. Oysa benim oğlum 2 yaşında ilk defa anne 2,5 yaşına doğru ise baba,dede anneanne, gel, git gibi basit kelimeleri kullanmaya başladı. Doktoruna sürekli endişelerimden bahsedip durdum. Nedeni ne olabillir? Ne yapmalıyım? Bir pedegoğa göstermeli miyim ? diye her kontrolümüzde soru yağmuruna tuttum. Çınar’ın çok sağlıklı ve zeki bir çocuk olduğunu, bazı çocukların geç konuştuğunu endişelenmemem gerektiğini duydum hep. Neyse ki 2,5 yaşından sonra inanılmaz bir hızla yeni kelimeler ve hemen ardında da cümle kurmalar başladı. Üzerimden çok büyük bir yük kaltı, dünyalar benim olmuştu. (Anneler beni çok iyi anlayacaktır.) Gerçi konuşmalarını anlamak biraz zor olsa da razıydım o kadarına.
Tam herşey yolunda derken bir hafta kadar önce ‘S’ harfi ile başlayan kelimeleri söylerken kekelemeye başladı. Öyle böyle değil hani. Basbayağı kekeliyor, mesela ‘sen’ demek istiyor ama se,se,se,se diyerek kalakalıyor çocuğum. En sonunda ya yorulup susuyor yada ‘unuttum’ deyip vazgeçiyor, kapatıyor konuyu. İlk gün çok üzerinde durmadım görmezden geldim fakat ertesi günde devam edince iyice moralim bozuldu. Ne yapacağımı, nasıl davranmam gerektiğini bilemedim. Çınar’ı uyutup hemen internete girdim tabi. Okuduklarım beni bayağı rahatlattı. Oğlumun kekelemesini görmezden gelip normal davranarak, farkında olmadan doğru olanı yaptığımı öğrendiğimde derin bir nefes aldım. Konuyla ilgili bir çok site gezdim. Hepsinde aşağı yukarı aynı şeyler yazıyordu. 2-5 yaş arası kekelemenin normal sayıldığını öğrendim. Anne-babalara tavsiyeleri ise özetle şöyle; ‘ Çocuğun kekelemesi durumunda normal bir tavır takınarak sabırla kelimesini tamamlamasına izin verin. Asla onun yerine kelimeyi siz söylemeyin. Kekelediğini ona söylemeyin, yüzüne vurulduğunda daha çok kekeleyecektir. Yardımcı olmak adına – yavaş yavaş konuş, acele etmeden söyle- gibi telkinlerde de bulunmayın. Bırakın kendisi halletsin. Çocuğunuz konuşurken onun dudaklarına değil gözlerine bakın.’ Bende aynen söylendiği gibi davrandım. Gerçektende kekelemesi devam etmekle birlikte kelimeyi daha kısa sürede tamamlıyor hatta azda olsa hiç kekelemeden söylediği de oluyor. Bir yerlerde benimle benzer şeyleri yaşayan birileri olabileceğini düşünerek sizlerle paylaşmak istedim.
PS; Bu yazı 2009 yılında yazılmıştır. Çınar şu anda 10 yaşında ve hiç kekelemeden gayet akıcı konuşmaktadır.